Eerste drie weken in Zuid-Afrika

Lieve mensen,

Ik dacht laat ik na drie weken eens een blog schrijven. Ik ga vanaf nu echt mijn best doen om het bij te houden.

Wat is dit een prachtig land! Ik heb mijn ogen uitgekeken onderweg. We hebben veel mooie dingen gezien, maar ook veel armoede en we hebben veel rare dingen meegemaakt. Het is echt een land van twee uitersten.

We begonnen onze reis in Johannesburg. Toen we maandag 17 augustus geland waren moesten we opzoek naar onze huurauto. Iedereen wilde ons helpen, maar natuurlijk niet voor niks. Er werd gevraagd om geld en sigaretten. Maar het verhuurbedrijf hebben we niet kunnen vinden. Toen zijn we maar naar het hotel gegaan, en hebben we het de volgende dag weer geprobeerd. Toen is het wel gelukt.

Toen begon onze reis echt. Eerst zijn we bij mijn lieve oudtante Gé langs gegaan in Johannesburg. Wat een schatje! Hier zijn we 1 nacht gebleven. De volgende dag zijn we vertrokken naar Phalaborwa, een plaatsje bij het Krugerpark. De reis van Johannesburg naar Phalaborwa verliep op zich vlekkeloos. Het enige wat ons echt verbaasde was dat echt alles over de snelweg/straat liep. En dan bedoelen we ook echt alles. Koeien, paarden, ezels, zwijnen, geiten en jawel MENSEN. Ik had dit wel vaker meegemaakt maar als je zelf moet rijden is het toch wat enger. Ik was (en eigenlijk nog steeds) echt bang om mensen dood te rijden.

Donderdag zijn we eerst zelf met een auto het Krugerpark in gegaan en 's avonds met een Ranger. Hier hebben we o.a. olifanten, buffels, zebra's, antilopen, hyena's en nijlpaarden gezien. Tijdens onze tocht door het Krugerpark zijn we nog (bijna) aangevallen door een olifant. We vonden dat we al genoeg olifanten gezien hadden en dus besloten we deze voorbij te rijden. Hier was de olifant het niet mee eens en bestormde onze auto. Ik ben toen zo hard als ik kon weggereden. Hij kwam nog een stukje achter ons aan rennen maar gaf het toen op! GELUKKIG!

Na dit avontuur zijn we doorgereden naar Nelspruit. Toen we onderweg waren van het Krugerpark naar Nelspruit werden we aangehouden door de politie. Omdat ik ingehaald had op een brug en dit mocht niet volgens deze agenten. Ze zeiden dat we mee moesten naar het bureau (22 km terug) en dat we daar even 2000 Rand (zo'n 135 euro) contant moesten neertellen. Wij als twee nette Nederlandse dames zeiden dat dit prima was maar dat we geen 2000 Rand op zak hadden. De agenten zeiden dat we het contant moesten betalen omdat we buitenlanders waren. Ze vroegen ons vervolgens hoeveel we wel op zak hadden, dit was niet meer dan 200 Rand. Toen ik vervolgens aangaf dat we nog 5 maanden in Port Elizabeth bleven voor een stage liep 1 van de 2 agenten weg. Toen de agente terug kwam zeiden ze dat ze het bij een waarschuwing hielden en dat we door konden rijden. Na dit verhaal aan onze ouders en wat Zuid-Afrikanen verteld te hebben kwamen we er achter dat het inhalen op een brug gewoon mag en dat dit dus pure corruptie was.

Toen we in Nelspruit aangekomen waren, zijn we de stad gaan verkennen en boodschappen gaan doen. Op de parkeerplaatsen van de shoppingcenters lopen mensen rond die op je auto willen passen en die je helpen met het inparkeren en wegrijden. Hier willen ze er daarna uiteraard geld voor hebben. Ook hier werd ons door een man gevraagd of hij op onze auto mocht passen, zodat niemand onze auto zou vernielen en/of zou inbreken. Wij gaven aan dat we dit niet nodig vonden. Toen we even later terug kwamen bij onze auto was er een wieldop van onze auto gejat.

Na een overnachting in Nelspruit zijn we via Swaziland naar St. Lucia gereden. In St. Lucia hebben we walvissen gespot en zijn we op een bootsafari gegaan. Tijdens deze bootsafari hebben we nijlpaarden en krokodillen gezien. Na twee dagen in St. Lucia verbleven te hebben zijn we via Ballito, Illovo Beach, Port St. Johns en East London naar Port Elizabeth gereden.

Tijdens onze reis heb ik me eigenlijk geen één keer onveilig gevoeld. Ondanks alle waarschuwingen die ik kreeg vanuit Nederland. Het enige wat ik niet zo prettig vond was dat er een man bij onze auto stond toen we bij de grensovergang van Swaziland naar Zuid-Afrika aan het tanken waren. Hij bleef maar rondhangen bij onze auto en bedelen om geld. Maaike is in de auto gestapt en deed alle deuren op slot. Ik liep met iemand mee om te betalen. Toen ik terug kwam stond de man er nog steeds. Ik liep naar de auto met mijn portemonnee in mijn hand. Terwijl ik naar de auto liep dacht ik, als hij mijn portemonnee maar niet pakt. Toen ik bij de auto stond wou ik de deur open doen, maar de deuren waren nog op slot. De man kwam steeds dichterbij, toen Maaike door had dat de deuren nog op slot waren en ze de deuren open deed stond de man al naast mij. Ik gooide de deur open en stapte in, maar de man hield de deur tegen. Op dat moment gaf ik een ruk aan de deur, gooide hem met een klap dicht en deed de deuren weer op slot. Verder zijn de (meeste) mensen hier erg vriendelijk en behulpzaam.

Tijdens onze reis zijn we ook een paar keer door "echte" Afrikaanse dorpjes gereden. Hier woonden alleen maar "zwarte" mensen. Als wij daar als blanken over straat liepen werden we echt aangestaard door iedereen. Dit is echt een vreemde gewaarwording, alsof je een bezienswaardigheid bent of zo. In een van die dorpjes kwam een jongen naar ons toe die aan ons vroeg wat wij hier deden. We gaven aan dat we onderweg waren naar Port Elizabeth. Hij zei dat wij als blanken nogal afstaken tussen al die zwarte mensen die daar woonden. Er kwamen nooit blanken in dat dorp. Dit verklaarde voor ons in elk geval, in dat plaatsje, waarom we zo aangestaard werden.

Eenmaal in Port Elizabeth aangekomen werden we ontvangen door 3 huisgenoten, Bradley, Karst en Iris L. We kregen een rondleiding door ons huis en hadden nog net de tijd om onze koffers in onze kamers te dumpen. Toen werden we meegenomen naar een rugbywedstrijd en vervolgens naar een braai (BBQ) in het huis van andere Nederlandse vrijwilligers/stagiaires. Een erg warm welkom dus.

Maandag 31 augustus zouden we onze auto krijgen, maar we kregen al vrij snel te horen dat dit niet ging lukken. Omdat de auto die wij zouden krijgen in Kaapstad was. Toen wij aangaven dat we wel een auto nodig hadden om op stage te komen werd er iets anders geregeld. Eenmaal aangekomen bij het verhuurbedrijf keken we elkaar aan van oke... maar vol goede moed dat het goed ging komen. Helaas, we kregen een prachtige rammelbak. Barsten in de ramen, overal deuken enz. Toen we wegreden zagen we helemaal niks omdat de ruit beslagen was. We probeerden om het weg te vegen met een doekje maar dit werkte niet, kortom we moesten rijden met super weinig zicht. Welkom in Zuid-Afrika, het land waar niks gaat zoals je denkt/verwacht dat het gaat.

Dinsdag (1 september) zouden we beginnen met onze stage. Toen we daar eenmaal aankwamen bleek dat onze supervisor/stagebegeleider ziek was en dat verder niemand wist van onze komst. Kortom we konden weer gaan en werden gebeld als ze weer beter was. Nog een extra weekje vakantie dus. Nogmaals welkom in Zuid-Afrika.

Tijdens het extra weekje vrij zijn we met zijn allen Port Elizabeth gaan verkennen, zijn we naar Jeffery's Bay en naar Addo Elephantpark geweest.

Vandaag hebben we onze eerste stagedag gehad. Het was een interessante dag. Ik loop stage in een huis waar meiden van 11-18 jaar wonen. Tijdens onze stage begeleiden we de meiden in huis, gaan we met de zuster en de kinderen mee naar het ziekenhuis en gaan we mee met uitjes. Dit is wat we tot nu toe weten. Als ik meer weet laat ik het jullie weten!

Heel erg veel liefs uit Zuid-Afrika!

xxxxxxxxx