Laatste maand, 3 weken Nederland en nu!

Hallo lieve mensen,
Omdat mijn laatste blog ergens in december was vond ik het wel weer eens tijd worden voor een nieuwe. Ik moet wel even graven in mijn geheugen aangezien er behoorlijk wat tijd zit tussen december en maart… En dit is nogal lastig als je het geheugen van een goudvis hebt maar ik ga mijn best doen!

Te beginnen met onze geflopte vakantie! Omdat we een dag voor onze vakantie nog geen concrete vakantieplannen hadden, gingen Maaike en ik maar op de gok ergens heen. Iris L. was Sjaak afhaak en bleef thuis. Maaike en ik besloten om de eerste dag naar East London te rijden en vanaf daar verder te kijken. Na een reis van zo’n 3 uur kwamen we aan in East London. We reden door het centrum heen waar het een drukte van belang was. Er bleek een een of andere parade te zijn, waar wij achteraan reden. Hier kwamen we later pas achter, we dachten al wat gaat dit langzaam maar dit was dus de reden. Toen we eenmaal van de parade af waren reden we het centrum uit. Toen besloten we bij een tankstation te stoppen om te kijken wat er te doen was in East London. Maar wat bleek er was helemaal niks te doen in East London… Fail!!! Toen besloten we om alleen te overnachten in East Londen en alvast te kijken waar we de volgende dag heen zouden kunnen gaan. Na een zoektocht van meer dan 3 uur, ja we stonden nog steeds bij dat tankstation, kwamen we erachter dat we alles wat we moesten zien al gezien hadden. En dat het andere te ver was om even heen te rijden voor een weekje. Kortom we kwamen tot de conclusie dat we onze week vakantie maar thuis door moesten brengen. We besloten te overnachten in East London om vervolgens de volgende ochtend terug te rijden naar Port Elizabeth. Al met al een korte vakantie, maar het is natuurlijk wel een leuke manier om er zo achter te komen dat je bijna alle mooie plekjes en bezienswaardigheden al gezien hebt.

We hebben onze week vakantie dus vooral bij het zwembad doorgebracht. Na deze vakantie moesten we weer aan de bak op stage. Of nou ja aan de bak, in Afrikaans tempo! Na 4 dagen stage was het alweer kerst.

Rond de feestdagen hadden we een behoorlijk vol huis, Laila had 3 vriendinnen op bezoek, nummer 4 kwam later die week, en de vriendin van Karst was ook overgekomen uit Nederland. Maar ja ik zeg altijd maar zo hoe meer zielen hoe meer vreugd! Het is best een vreemde gewaarwording om kerst en oud en nieuw te vieren in de zon, met temperaturen boven de 30 graden. Omdat het zo warm was hebben we zowel kerst als oud en nieuw voornamelijk gevierd in en naast het zwembad. Wat is het toch een luxe om een zwembad in je tuin te hebben! Heerlijk! Eerste kerstdag hebben Karst en Manon (de vriendin van Karst) voor ons gekookt. Ik word net op mijn vingers getikt door Iris L. dat zij en Petra ook gekookt hebben en wel de boontjes met spek... We hebben ons kersdiner heerlijk buiten op het terras opgegeten! Weer zoiets vreemds, je kerstdiner buiten nuttigen. Tweede kerstdag wilden we gaan braaien, zoals alle Zuid-Afrikanen. Je moet toch een beetje meegaan met de tradities van het land waar je verblijft en braaien is natuurlijk altijd leuk! Helaas kwamen we te laat het zwembad uit en was het te laat om te gaan braaien… Want we moesten natuurlijk ook nog op stap die avond! Toen besloten we op tweede kerstdag pizza en KFC te bestellen! Ja, ik weet het, echt een bijzonder kerstmaal! Anja, een van de vriendinnen van Laila, voelde zich die dag niet zo lekker. Ze kreeg haar pizza niet op en het bier kreeg ze ook niet weg. Volgens haar vriendinnen was er dan echt iets goed mis met haar. Later die week begreep ik waarom ze dit zo vreemd vonden, want Anja houdt wel van een biertje! Wij zijn ’s avonds op stap geweest, helaas zonder Anja.

De volgende dag deed zich een probleem voor, want we hadden geen water! En omdat we op stap geweest waren wilden we ons allemaal wel graag douchen. De mensen die mij kennen weten dat ik er echt niet tegen kan als ik niet kan douchen! Dus dit was voor mij een hele overwinning! Ook toiletteren was lastig, want ja zonder water kun je het toilet ook niet doorspoelen. We besloten te “douchen” in het zwembad en vervolgens, stinkend, te gaan lunchen bij Havanna’s. Wat op zich best een luxe tent is, dus we schaamden ons een beetje maar ook dit hoort erbij hier in Zuid-Afrika.

Oud en nieuw hebben we in het andere huis gevierd, met alle Nederlandse studenten het nieuwe jaar inluiden! Het was een gezellige avond met een verdrietig kantje, nou ja voor Laila dan. Ik denk dat al die alcohol haar emotioneel maakte, want ze begon ineens heel erg te huilen. Want ja het begin van het nieuwe jaar betekende de laatste maand voor Maaike, Karst en Bradley. En misschien ook van mij want we wisten allemaal niet zeker of ik daadwerkelijk terug zou komen. Laila heeft die avond echt staan huilen als een klein kind! Normaal huil ik vrolijk mee als er mensen moeten huilen maar dit was zo hilarisch dat ik echt alleen maar kon lachen! Vervolgens sprong dit dronken droppie ook nog in haar huidkleurige string het zwembad in! Sorry lieve Laila! Love you anyway! Maar deze huilpartij mocht de pret niet drukken en hierna konden we weer vrolijk verder feesten.

De volgende dag (1 januari) zijn we lekker gaan uitbrakken bij het zwembad. ’s Avonds zijn we uit eten gegaan bij het News Café, in de boardwalk. Waar het een drukte van belang was! Het blijkt dus dat alle mensen uit de townships op nieuwjaarsdag naar het strand gaan. En aangezien de boardwalk tegenover het strand ligt was het ook hier erg druk! Het was echt zo druk dat je je nauwelijks voort kon bewegen. Ook was dit een momentje van op je spullen te letten, want dit is natuurlijk het perfecte moment om te zakkenrollen of mensen te overvallen. Uiteindelijk kwamen we aan bij het News Café, waar we met geluk nog een tafeltje konden bemachtigen. Hier hebben we gezellig met zijn allen gegeten. Na het eten moesten we nog thuis zien te komen. Ik was de bob en ik vond het geweldig om die avond te rijden. Het was ten eerste een drukte van belang op straat want iedereen vertrok van het strand. Het eerste probleem was dus al om daar weg te komen, want het krioelde van de mensen en auto’s op straat. Het tweede probleem was dat iedereen stomdronken achter het stuur zat en al slingerend hun weg naar huis vonden. Tenminste ik hoop dat ze allemaal hun weg naar huis gevonden hebben… Het was dus een hele opgave om veilig thuis te komen maar wat heb ik gelachen om de rijstijl van die mensen. Ik weet dat het heel erg gevaarlijk is, maar hier is het redelijk normaal dat mensen dronken achter het stuur kruipen. Iris L. en ik zijn daarna weer terug gereden naar de plek des onheils! Want ja zo nieuwsgierig en eigenwijs als we zijn, dachten we daar wel wat sensatie te kunnen vinden... uiteraard kwamen we vast te staan en konden we geen kant op. We hebben wel politie en ambulance gezien maar verder geen sensatie.

2 Januari was de dag dat wij afscheid moesten nemen van Lisette, Anja en Petra. Lieve dames, nogmaals heel erg bedankt voor jullie gezelligheid! Voor ons begon het normale leven weer. Hierna hebben we 3 normale stageweken gehad, behalve dat we afscheid moesten nemen van Marrit en Manon in deze weken.

We besloten om het ena laatste weekend naar Baviaanskloof te gaan met het huis. Nou ja met bijna het hele huis, want Karst en Bradley waren op hun grote rondreis door Zuid-Afrika. De man waarvan wij onze auto’s huren nam ons mee naar Baviaanskloof. We gingen met zijn allen in zijn 4x4 busje want in een gewone auto kun je er niet komen. Het was een leuk ritje de bergen in. Toen we aankwamen op de eerste plek waar we zouden gaan hiken, dacht ik dat het mijn dood werd. Ten eerste houd ik niet van wandelen en ten tweede was het echt super warm! Gelukkig kwam ik er al snel achter dat we door rivieren moesten lopen waardoor je een beetje kon afkoelen. Een paar minuten later kwamen we bij de eerste zwemplek waardoor ik al een stuk vrolijker werd! Het was echt een prachtige tocht! Het was achteraf niet echt een hike maar meer zwemmen door de rivieren, waarbij je af en toe over rotsen moest klimmen of door watervallen omhoog moest lopen om vervolgens verder te kunnen zwemmen! Er waren in totaal 9 pools, wij zijn tot de 8e gekomen omdat de laatste berg waar we tegenop moesten erg stijl was. Erop was op zich geen probleem maar we moesten ook weer naar beneden en met die natte glibberige schoenen werd dat best riskant. Daarom besloten we om niet verder te gaan en vanaf daar weer terug te gaan. Het uitzicht was echt adembenemend, je zwom tussen twee gigantische bergen door, echt geweldig om te zien. Helaas heb ik hier geen beeldmateriaal van.

Toen we weer terug waren bij ons busje vervolgden we onze weg naar ons huisje. Een huisje bovenop een berg en echt helemaal niks in de buurt. Echt in the middle of nowhere. Een huisje zonder elektriciteit en water. Je raadt het al, weer een van mijn grootste dromen. Oh nee sorry nachtmerries! Maar ik heb het overleefd en het ging eigenlijk verbazingwekkend goed, op de spinnen en andere insecten na, viel het mij wel mee. Op een gegeven moment kwamen er rangers bij het huisje die ons waarschuwden voor buffels en andere wilde dieren. Die avond gingen wij natuurlijk, zo eigenwijs als we zijn, op avontuur. We maakten een wandeling in het pikkedonker in de hoop dat we een van die beesten zouden zien. We hadden telefoons mee met zaklampen, maar we wilden niet te veel stroom verbruiken, want we konden onze telefoons natuurlijk niet opladen zonder elektriciteit. Op een geven moment zagen we ogen. Natuurlijk moesten en zouden we daarheen lopen, want we wilden weten wat voor beest het was. Toen we dichterbij kwamen zagen we dat het een reflecterend naambordje was. Toen zijn we omgedraaid en terug naar het huisje gelopen, al schijnend met de zaklampen opzoek naar slangen en buffels.

De volgende dag gingen we ’s ochtends weer hiken. Na een goed ontbijt was ik er klaar voor, ondanks dat het echt super warm was, toch had ik er zin in. Na gisteren was ik vol goede moed! De tocht viel me toch best zwaar. Het was dwars door het gras en dus de pollen etc. dus mijn hooikoorts speelde op. Hierdoor kreeg ik het erg benauwd en mijn zwarte rokerslongen werkten natuurlijk ook niet erg mee. Uiteindelijk hebben we toch de top bereikt. Het was de bedoeling dat we daarna de steil naar beneden zouden lopen om datzelfde steile pad weer omhoog te lopen. Omdat ik al sinds oktober erg veel last had van mijn knie besloot ik niet mee te gaan. Ook Maaike besloot niet mee te gaan dus wij zijn samen terug gelopen naar het huisje. Het was een leuk en bijzonder weekend. We hebben namelijk kunnen ervaren hoe veel Afrikanen moeten leven, zonder elektriciteit en water.

Na dit weekend ging de laatste week voor Maaike en mij in. Deze week stond dus vooral in het teken van afscheid nemen. Voor mij was dit erg dubbel omdat ik niet zeker wist of ik terug zou komen. Ik heb afscheid genomen met het idee dat ik wel terug zou komen maar 100% zeker wist ik het niet. Karst en Bradley waren 2 dagen teruggekomen van hun vakantie maar nu was het toch echt tijd om voorgoed afscheid van ze te nemen. Het was vreemd om ze voor ons huis uit te zwaaien in plaats van op het vliegveld zoals we gewend waren. Zaterdag moesten we nog 2 Nederlandse studenten uitzwaaien en zondag waren we zelf aan de beurt. Het was erg vreemd om op het vliegtuig te stappen en niet zeker te weten of je er nog terugkomt. Toen ik in het vliegtuig zat had ik spijt dat ik niet echt afscheid had genomen van iedereen. Ik was eraan toe om naar huis te gaan en ik had de laatste paar weken echt getwijfeld of ik wel de juiste keuze gemaakt had om terug te gaan.

De drie weken in Nederland vlogen voorbij. De eerste week stond in het teken van mijn visumaanvraag. Toen mijn aanvraag in een keer geaccepteerd werd, viel er een hele last van mijn schouder. De rest van deze 3 weken heb ik met zo veel mogelijk mensen afgesproken en bij gekletst. Het was echt superleuk om weer even in Nederland te zijn en iedereen weer te zien! Gelukkig had ik na 3 of 4 dagen wel weer zoiets van oké ik ben blij dat ik weer terug naar Zuid-Afrika ga. Ik denk echt dat ik last had van een omgekeerde cultuurshock. Verder ben ik deze week bezig geweest om onze fundraising te promoten. We hebben bij verschillende bedrijven spaarpotten neergezet en ik heb een interview gegeven voor de plaatselijke krant.

Mochten jullie nog wat willen doneren dat kan via: http://www.dreamordonate.nl/3593-onvergetelijke-zomervakantie

De spaarpotjes staan op de volgende locaties:
- Shoeby - Leek
- Konditorei - Roden
- Fitness Centrum - Roden
- Kinderboerderij - Roden
- Alida's Smulpaleis - Roden
- Plus - Peize

Maandag 22 februari werd ik weer op het vliegtuig gezet door mijn ouders en mijn zusje. Ik zag enorm op tegen de reis! Ik houd al niet zo van vliegen maar ik moest ook nog eens 6 en een half uur wachten op Zürich. Gelukkig had ik wat films mee en heb ik even met mijn lieve papa geskypet en voordat ik het wist waren de 6 en een half uur voorbij.
Toen ik aankwam voelde het echt als thuiskomen! Iedereen op stage vloog me om de hals en was super enthousiast!! Dat is natuurlijk altijd leuk om te zien. Ook ontmoete ik toen voor het eerst mijn nieuwe huisgenoten. Het zijn allemaal erg leuke mensen! Maar het is anders dan eerst. Maar dat was natuurlijk ook te verwachten. De eerste avond zijn we bij een superluxe restaurant uiteten geweest om mijn terugkomst te vieren!

Vorige week ben ik met de vader van Iris en zijn vriendin op townshiptour geweest. Weer lopend door het township. Ik had dit al eerder gedaan maar het had zoveel indruk op mij gemaakt dat ik nog wel een keer wilde. Omdat Iris op krukken loopt was het voor haar lastig om mee te gaan, dus ging ik mee als plaatsvervangende dochter. Het maakte weer erg veel indruk op mij. Ik raad iedereen die de kans krijgt om dit te doen aan om dit zeker te doen! De volgende dag zijn we naar Addo geweest en hebben we weer wat wildebeesten gespot, al viel het allemaal wat tegen wat we zagen.

Verder gaat het allemaal goed op stage en ben ik heel erg druk met mijn onderzoek op dit moment. Ook moeten we het vakantieprogramma weer gaan ontwerpen! Dus ik heb voorlopig wat te doen, het kan dus zijn dat jullie wat minder van mij horen. Maar ik zal mijn best doen om mijn blogs wat beter bij te houden!

Al met al ben ik blij dat ik nu weer terug ben!

Heel erg veel liefs uit Zuid-Afrika,

xx